poniedziałek, 11 stycznia 2016

82.) Zerwałam jabłko z drzewa

Jest mi trudno i trochę się pogubiłam. Ostatnio miałam sen, który chyba mówi o tym wszystko. Byłam w jakichś podziemiach okutanych rurami, w korytarzach jakby szpitalnych, sprawiających bardzo ponure wrażenie, sztucznych od białego światła jarzeniówek. I nagle załączyła mi się świadomość, że to sen, że mogę robić w nim wszystko: latać, tańczyć. Zaczęłam się wznosić, ale patrząc na ponury podziemny korytarz, zrezygnowałam, najzwyczajniej w świecie nie chciałam, byłam w złym nastroju i jak to w snach, kiedy to spełnia się wszystko, to co się pomyśli, straciłam świadomość śnienia.
Doskonale oddaje to przepaść, z której próbuję się wydostać. Na tyle weszłam w różnego rodzaju wiedzę, że zaczęłam krytykować rzeczywistość. Dałam się złapać w pułapkę tego, że wiem, co jest dobre, a co złe. Zerwałam jabłko z drzewa. I patrząc na rzeczywistość, odrzucam ją. Kieruje mną osąd, krytyka innych ludzi, siebie, otoczenia, świata. 
Nie chcę wiedzieć więcej, nie chcę więcej odczuwać, chcę po prostu patrzeć nieosądzającym wzrokiem. Wiem, czego mi zabrakło, w całym moim dążeniu do rozwoju siebie - zabrakło mi miłości. Tylko ona rozpuszcza to wszystko, co rozumowo nas odrzuca.
Jak wyjść z tego ponurego, podziemnego korytarza - nie wiem, postanowiłam chociaż kilka minut dziennie obserwować świat absolutnie bezmyślnie, oczami zakochanego idioty.

niedziela, 10 stycznia 2016

81.) Przywracanie ustawień fabrycznych - wolność

Ostatnio miałam zajawkę dotyczącą przywracania ustawień fabrycznych. Miał to być cykl moich przemyśleń dotyczących naszych nawyków, planowałam pisać o oddychaniu, postawie i sylwetce, o tym, jak jemy (nie co, ale jak). Jak to jednak bywa, a mnie się to zdarza notorycznie, wyrastam ze swoich zamierzeń i szybko tracą one sens. Pisałam o oddychaniu przekonana, że jest to coś, co robimy najczęściej, co ma największe znaczenie dla naszego zdrowia i życia. Myliłam się jednak. To nie jest najważniejsze, ponieważ jest coś, co robimy znacznie częściej niż oddychanie i jest to rzecz stanowiąca nas i największy dar od Naszego Stwórcy. A mianowicie wybór. Wolność. Niezależnie od tego, co się w naszym życiu dzieje, do czego byśmy nie byli zmuszeni, my sami jesteśmy esencją wolności, inaczej to wszystko nie ma sensu i jesteśmy tylko biologicznymi maszynami. Ta nasza cząsteczka nieustannie znosi nasze przyzwyczajenia, nawyki, uzależnienia, uwarunkowania. Ona buntuje się kiedy ulegamy komuś lub czemuś i obciążona powinnością ledwo dyszy, gdy zmuszamy i zabieramy wolność innym.

UZALEŻNIENIA
Znam więcej uzależnień niż przejawów wolności. Uzależniać może nas wszystko: 
1. Ludzie: np. rodzina poczuciem powinności, przyjaciele przywilejem przynależności do grupy i tak naprawdę każdy inny człowiek, świadomie lub nie używając siły lub udzielając pomocy.
2. Rzeczy. Pieniądze, ziemia, praca, zwierzęta, czasami po prostu potrzeba, aby ktoś Cię gdzieś podwiózł
3. Nastroje. Chęć bycia w dobrym nastroju Czyż to nie jest główną przyczyną dogłębnie analizowanych uzależnień i powszechnie znanych nałogów: alkohol, seks, narkotyki, telewizja, Internet, hazard, jedzenie itp. Do tej kategorii pasuje też uzależnienie od pomocy, którą udziela się innym, aby okazać swoją wspaniałomyślność. Nic przecież tak nie poprawia nastroju jak czynienie dobra, a im żałośniejszy obiekt uda nam się wybrać tym satysfakcja jest większa.
4. Nawyki. Jesteśmy uzależnieni od swoich codziennych rytuałów i drobnych czynności, np. od  okularów, oddychania buzią, garbienia się, wygody, mycia zębów...
5. Uzależnianie. Uzależnianie od siebie ludzi, którym się kocha też jest uzależnieniem. Doskonale spraktykowana rzecz przez rodziców i dzieci, ale nie tylko, dotyczy wszystkich. I to niesamowite uczucie, że jest się potrzebnym...
6. Idee. Nic tak nie uzależnia całych narodów jak ideologia. Jakakolwiek, byle chwytliwa. Nic tak nie uzależnia nas jak idee nam wpajane lub przez nas samych wymyślone. Społeczeństwo osiągnęło w tym pełen profesjonalizm poprzez ustanowienie obyczajowego kodeksu postępowania. Wiemy przecież co jest dobre, a co złe. Wszystko, co inne, jest złe.
7. Sami siebie. Sami na to wszystko pozwalamy, świadomie lub nie dążymy do dominacji lub podporządkowania się, co jest jednym i tym samym - utratą wolności.  


Jestem anonimowym uzależnionym od mnóstwa rzeczy, zjawisk, ludzi, idei i samego uzależniania. I może to kolejne uzależnienie, nie wiem, na ile jestem przywiązana do tej myśli, ale wierzę w wolność. WOLNOŚĆ, która jest kluczem do nowego świata, opartego na miłości, różnorodności, obfitości i rozwoju każdego człowieka wg jego wolnej woli. Czego wszystkim życzę. 

 Mama podarowała mi dzisiaj kartkę z pięknym wierszem:

List do syna

Rudyard Kipling

      Jeżeli zdołasz zachować spokój,
      chociażby wszyscy go stracili, ciebie oskarżając;
        Jeżeli nadal masz nadzieję, chociażby wszyscy o Tobie zwątpili,
        licząc się jednak z ich zastrzeżeniem;
      Jeżeli umiesz czekać bez zmęczenia,
      jeżeli na obelgi nie reagujesz obelgami,
      jeżeli nie odpłacasz na nienawiść nienawiścią,
      nie udając jednakże mędrca i świętego;
        Jeżeli marząc - nie ulegasz marzeniom;
        Jeżeli rozumując - rozumowania nie czynisz celem;
      Jeżeli umiesz przyjąć sukces i porażkę,
      traktując jednakowo oba te złudzenia,
        Jeżeli ścierpisz wypaczenie prawdy przez Ciebie głoszonej,
        kiedy krętacze czynią z niej zasadzkę, by wydrwić naiwnych
        albo zaakceptujesz ruinę tego, co było treścią twego życia,
        kiedy pokornie zaczniesz odbudowę zużytymi już narzędziami;
      Jeśli potrafisz na jednej szali położyć wszystkie twe sukcesy
      i potrafisz zaryzykować, stawiając wszystko na jedną kartę,
      jeśli potrafisz przegrać i zacząć wszystko od początku, bez słowa,
      nie żaląc się, że przegrałeś;
        Jeżeli umiesz zmusić serce, nerwy, siły, by nie zawiodły,
        choćbyś od dawna czuł ich wyczerpanie,
        byleby wytrwać, gdy poza wolą nic już nie mówi o wytrwaniu;
      Jeżeli umiesz rozmawiać z nieuczciwymi, nie tracąc uczciwości
      lub spacerować z królem w sposób naturalny,
        Jeżeli nie mogą Cię zranić nieprzyjaciele ani serdeczni przyjaciele;
        Jeżeli cenisz wszystkich ludzi, nikogo nie przeceniając;
      Jeżeli potrafisz spożytkować każdą minutę,
      nadając wartość każdej przemijającej chwili;Twoja jest ziemia i wszystko, co na niej
      i co - najważniejsze - synu mój - będziesz Człowiekiem.

czwartek, 7 stycznia 2016

80.) EKONOMIA, POLITYKA, OBRAZY i MIŁOŚĆ

Nie sądziłam, że zainteresuję się ekonomią, zwłaszcza, że na studiach był to jeden z najbardziej stresujących przedmiotów - pierwszy egzamin, który oblałam. Ostatnio jednak poczułam nim żywe zainteresowanie w obliczu ciągłych pytań - z czego mamy zamiar żyć. Mam również pewien finansowy problem, z którym muszę się zmierzyć. Więc szukam. Choć prawdę powiedziawszy współczesnych prawił ekonomii nie jestem w stanie zrozumieć. A właściwie to zrozumieniu wymyka mi się wciąż to, co wg współczesnej ekonomii jest efektywne, a wg mnie jest po prostu zakamuflowanym niewolnictwem. I prawdę powiedziawszy przeglądając moją książkę ze studiów, bliżej niż do współczesnych ekonomistów jest mi do Tołstoja i Lewina z Anny Kareniny, który próbował rozwiązać problem chłopstwa w swoim gospodarstwie, które choć przynosiło mu ogromny dochód, nie sprawiało mu radości, bo wszystko działo się cudzym kosztem. Skala mojego problemu jest na szczęście taka, że dotyczy tylko mnie, a nie jak w przypadku Lewina kilkudziesięciu rodzin chłopskich, ale problem jest podobny. Żyć zgodnie ze swoimi zasadami, z czystym sumieniem, pracować z pasją nie marnotrawiąc zasobów (ludzkich, ziemskich, kapitału i swojej pracy), szanując swoje ciało i życie, przy tym mieć możliwość zaspokojenia swoich potrzeb.

WSPÓŁCZESNA EKONOMIA
Mówi się, że obecnie mamy do czynienia z gospodarką mieszaną z przewagą gospodarki rynkowej, a nie nakazowej. Nijak jednak, obserwując to, co się dzieje nie jestem w stanie się z tym zgodzić. Bo jak w ogóle rynek może mieć jakikolwiek wpływ na popyt i podaż w obliczu np. dopłat UE dla rolnika? Jak to możliwe, że pszenica jest coraz tańsza, a jej produkcja przekracza cenę jej sprzedaży. I jak to jest możliwe, że rolnikowi opłaca się produkować mleko, skoro kosztuje ono 1,50 zł za litr w Biedronce? Jak to możliwe, że rolnik posiadający wielkie gospodarstwo, kilkadziesiąt mlecznych krów kupuje mleko w sklepie? Gdyby istniał wolny rynek cena mleka byłaby znacznie wyższa, a rolnicy nie otrzymywaliby rekompensaty za sprzedaż swoich produktów poniżej wartości ich produkcji.

KOSZT ALTERNATYWNY
Nie mogę pogodzić się również z kosztem alternatywnym pracy prawie każdego pracującego człowieka. Obecnie praca wymaga od nas kilku lat teoretycznego przygotowania (praca w zawodzie), zabiera najpiękniejsze godziny dnia. Wygląda też na to, że to my jesteśmy dla pracy, a nie praca jest dla nas...

 * * *
Zaczęłam pisać ten post ładnych kilka tygodni temu. Nie udało mi się go skończyć, a w międzyczasie przyszło wiele pomysłów na rozwiązanie mojego problemu finansowego, pojawiły się nowe perspektywy i już nie mogę dopisać tego artykułu tak, jak miałam pierwotnie w zamiarze. Równocześnie zagubiłam się też w tym, co właściwie, a co nie. Poczułam, że bezsensownie krytykowałam UE i cały nasz system. I tak w tym wszystkim jestem. Poza tym zdałam sobie sprawę, że wszystko jest zależne od naszej mentalności, bo to człowiek rządzi rzeczywistością - czym byłyby polityczne partie bez poparcia, kościoły bez wiernych, media bez odbiorców, rządy i parlamenty bez posłuchu. Nie ma silnego państwa, jeżeli jego mieszkańcy w nie nie wierzą, jeżeli nie kochają jego przywódcy. Zachowujemy się jak skazani na śmierć w obozach koncentracyjnych. Idziemy ślepo, nieświadomi tego, że jesteśmy potęgą, że nie musimy się na to wszystko godzić. Sami możemy tworzyć obrazy, umacniać je i wprowadzać je w życie. 
Wczoraj znajomy wypowiedział się na temat UE tak: cieszę się, że jestem w unii. To jest proste, zobacz jak żyją ludzie na wsi, zobacz jak ludzie żyli 10 lat temu, a jak żyją teraz. 
I wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że to nie UE, to zmiana mentalności ludzi. UE jest tylko instrumentem zmiany mentalności ludzkiej. 
Promowane hasła rozwoju gospodarczego, innowacji, wspólnoty gospodarczej państw podnoszone i rozpowszechniane przez media to wabiki, aby ludzie podjęli działania w konkretnych dziedzinach i to my ludzie stworzyliśmy nowe standardy swojego życia, gdzie w każdym domu jest telewizor i komputer z Internetem.
Obrazy państw, społeczeństw, narodów i ponadnarodowych sojuszy mają taki sam kolor - ekonomiczny, który dotyczy poprawy warunków naszego życia rozumianych jako możliwość pracy, możliwość kupienia, czego się chce w sklepie, dostęp do rozrywki i edukacji itd.

Mój obraz szczęśliwego, pełnego życia jest po prostu inny. Ekonomia się w nim zawiera, ale to nie ona jest podstawą i tłem mojego obrazu. Na pierwszym miejscu jest za to obcowanie z Bogiem poprzez przyrodę, następnie z Nim współdziałanie i tworzenie żywego domu na ziemi, stworzenie szczęśliwej rodziny, w której na stałe mieszka miłość. Odżywianie się tym, co z miłości dla nas wyrosło, praca tylko nad tym, co jest naszą pasją,  przebywanie w przestrzeni, która nas kocha, spędzanie swojego cennego czasu z ukochanymi ludźmi (nie tylko wieczorami i w weekendy, ale non stop), świat, w którym nie ma muszę, bo mam kredyt do spłacenia.

Doprowadza mnie to wszystko do tego, że już wiem, czego mi brakuje we wszystkich ideologiach państwowych, systemach politycznych i społecznych - MIŁOŚCI. Miłości, którą włożyło się do folderu ,,osobiste" i nie poświęca się jej społecznej i politycznej uwagi, równocześnie tak organizując życie społeczeństwa, aby nie było na nią czasu, ani możliwości.

Brzmi idealistycznie? Ale czy nie tak samo brzmią hasła państwowe próbujące kształtować naszą mentalność? I dlaczego mamy się godzić na brak Miłości, dlaczego mamy o Niej tylko słuchać w smutnych balladach, dlaczego nie pozwalamy sobie żyć Nią na co dzień?